Hans van Breukelen
Mijn naam is Hans van Breukelen. Sinds 2019 ben ik ambassadeur van Support Casper. In oktober 2009 verloor ik mijn vrouw Karen aan alvleesklierkanker. Mijn jeugdliefde, die ik op zeventienjarige leeftijd op de havo had leren kennen en waarmee ik 36 jaar lief en leed heb mogen delen. Bovendien een geweldige moeder van onze drie kinderen.
In 2007 werd Karen eerst door borstkanker getroffen. Een borst besparende operatie en 35 bestralingen later keerde het tij ten goede. In die periode en daarna had zij veel last van buikpijn. Ook na het sporten. Na een warm bad trok de pijn dan weer weg. Tijdens onze reis in Ecuador moest zij achter in de auto, languit met de benen vooruit vanwege dat nare gevoel in haar buik. Tegen het eind van die vakantie werden wij geconfronteerd met het verlies van haar moeder door een dodelijk verkeersongeluk. Twee weken later, op haar vijftigste verjaardag, vond ik dat zij was afgevallen. Wij dachten op dat moment dat het door het verdriet kwam.
Door dat aanhoudend gewichtsverlies en steeds vaker voorkomende buik- en nu ook rugpijn, hebben we een specialist bezocht. Er kon geen diagnose gesteld worden, waardoor wij werden doorverwezen naar het AMC. De arts ter plekke heeft enkele stents geplaatst ter hoogte van Karens alvleesklier, wat de pijn wel wegnam. Ook kreeg zij prednison voorgeschreven, wat helaas geen resultaat opleverde. Op 16 december van dat jaar kregen we de diagnose dat Karen door alvleesklierkanker was getroffen. Levensverwachting: zes tot negen maanden.
Karen heeft nog medicijnen laten toedienen; een combinatie van chemotherapie en aidsremmers. Na de vierde kuur moest zij daarmee stoppen. Ze voelde zich dood- en doodziek en dacht dat haar einde nabij was. Gelukkig is ze daarna opgeknapt en hebben we samen met ons gezin nog mooie vakanties beleefd en activiteiten kunnen ondernemen. Haar motto: “Kwaliteit van leven staat op 1. Zolang ik kan, blijf ik dat doen wat ik nog kan. Leg daar de nadruk op”. En dat is gelukt! Tot aan september 2009. Toen was de alvleesklierkanker verder uitgezaaid. De laatste twee weken van haar leven is Karen thuis geweest, waar wij haar hebben mogen verzorgen en samen naar het einde van haar leven hebben toegeleefd. Door haar manier van omgaan met haar ziekte en de liefde voor het leven is zij nog steeds een inspiratiebron voor mensen die haar gekend hebben.
Toen wij hoorden dat Karen getroffen was door alvleesklierkanker heb ik dr. Richel, arts in het AMC, gevraagd of ik ergens ter wereld, bij de beste specialist, nog een second opinion kon aanvragen. Hij antwoordde: “Dan hoef je niet ver te reizen, want die zit in Rotterdam en dat is prof. dr. Casper van Eijck”. Zo zijn wij met Casper in aanraking gekomen. Met zijn warme en oprechte belangstelling en kennis, die ik nog elke dag waardeer. Ik hoop met heel mijn hart dat de mensen achter Support Casper ooit het medicijn mogen vinden om die verschrikkelijke ziekte alvleesklierkanker voorgoed te bestrijden. Ervoor zorgen dat die diagnose geen doodvonnis meer is.
